کد مطلب:29479 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103
4786. وقعة صِفّین - به نقل از معاویه -:به خدا سوگند، پسر ابو طالب، به جنگ هیچ كس نرفت، مگر آن كه زمین را از خونش سیراب ساخت.[2]. 4787. المناقب:گروهی از سران بنی اُمیّه پیش معاویه گِرد آمده بودند و از دلیری علی علیه السلام و دلیری مالك اشتر، حرف می زدند. عُتْبة بن ابی سفیان گفت:اشتر، شجاع است؛ امّا علی در شجاعت، هیبت و قدرت، بی نظیر است.[3]. 4788. شرح نهج البلاغة:روزی معاویه چشم گشود و دید كه عبد اللَّه بن زبیر، پایین پایش بر روی تختْ نشسته است. معاویه نشست. عبد اللَّه، شوخی كنان گفت:ای امیرمؤمنان! اگر می خواستم تو را بكُشم، می كشتم. معاویه گفت:ای ابو بكر! برای ما شجاع شده ای؟! گفت:چه طور شجاعت مرا انكار می كنی، در حالی كه در جنگ، برابر علی بن ابی طالب ایستادم. معاویه گفت:اگر چنین بود، او حتماً تو را و پدرت را با دست چپ می كشت، در حالی كه دست راست او، همچنان خالی بود و به دنبال كسان دیگری بود كه می خواست هلاك كند![4]. 4789. رسائل الجاحظ:گفتند:در بین یاران پیامبرصلی الله علیه وآله كسی كه به اندازه علی علیه السلام دشمنان به دستش كشته شده باشند، نمی شناسیم و هیچ كس نیست كه رؤسا، بزرگان، فرماندهان و رهبران را، به اندازه ای كه توسط علی بن ابی طالب علیه السلام كشته شده اند، كشته باشد. كشتن یك رئیس - گرچه وی از بعضی سواركاران در شجاعتْ پایین تر باشد -، كار سخت تری است. چون كشتن یك رئیس، برای مسلمانانْ سخت تر و كارسازتر از كشتن جنگجویی است كه از رئیس، قوی تر باشد، و علی علیه السلام كسی است كه هم رئیسان و هم دلیران را به قتل رسانده است. او شگفتی دیگری هم دارد كه با همه فراوانی آنهایی كه كشت و آنهایی كه به مَصافشان رفت و آنهایی كه از دم شمشیر گذرانْد، هرگز كسی را مجروح نكرد و به كسی ضربه نزد، مگر این كه كشته شد.[5].
4785. النهایة - به نقل از ابن عبّاس، در توصیف علی علیه السلام -:هیچ جنگجویی را مانند او ندیدم كه به جنگاوری معروف و به فنون جنگ آشنا باشد.[1].